Daar zijn ze dan.

Wat blijft het elke keer weer spannend en heel bijzonder. Woensdag, dag 61 dracht begon ik aan Angi te merken dat de geboorte naderde. Ze at nog wel maar met lange tanden. Wou niet meer naar buiten maar bij mij zijn. Eigenlijk heeft ze de rest van de dag geslapen maar avonds kwamen de weeën. Rond 20 uur kreeg ze echt last. Ik moest de hele tijd bij haar zijn dan voelde ze zich pas echt fijn. Ik vind het best zielig je kunt je hond niet uitleggen wat er gebeurd en ze hebben toch pijn. De voorweeën kunnen best een poosje duren en zo ook bij Angi. (achteraf viel het nog mee). Toch tegen middernacht de dierenarts gebeld maar die bevestigde mij vermoedens dat dit nog wel even kon duren. En na 18 nesten weet ik het ook wel maar toch. Tijdens de telefoongesprek met de DA lag daar het eerste pupje. Pfff de eerste dan is de spanning al iets weg. Voor de rest verliep de bevalling vlot. Om 2 uur kwam daar het laatste pupje. Morgensvroeg is de DA geweest om te kijken als Angi echt wel leeg was en gelukkig was dit het geval. Alle pups zijn nagekeken en zagen er allemaal goed uit. Het is een toverballennest. 1 rood teefje, 1 choco getijgerde teef (zoals het nu lijkt). 1 zwart getijgerde reu 1 rode of bruin of choco getijgerde reu (nog moeilijk te zien) 1 rode reu en 1 black and tan reu. De pups hebben mooie gewichten en mama Angi ontpopt zich tot een supermoedertje. En als je dat dan allemaal zo ziet liggen wat een rijkdom is dat toch. En dan hebben wij waarschijnlijk een choco getijgerde teef. We hebben honden genoeg maar een choco was toch nog wel mijn dingetje en dan slaat de twijfel toe. Ach als die choco is wat een droom zou zijn dan blijft ze gezellig op de Toogwijkhoeve.

1 reactie op “Daar zijn ze dan.

  1. Gefeliciteerd!
    Het blijft toch altijd weer heel spannend!
    En nu misschien nog een droom, die werkelijkheid kan worden…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.