Te koop een zeer vernielzuchtige leonberger die niet naar haar naam Emma luistert. Lopen we in het bos gaan al mijn honden er vandoor. Drie komen terug Emma neemt de benen en was een paar minuten er alleen vandoor. Jeetje ik had het wel benauwd want de weg Emmen, Drachten loopt er vlak aan langs. Roelof-jan denkt dat hij Cesar Millan is. Dat doen de honden nooit bij hem vertelde hij. Dus hij gisteren met ze het veld in. Daar kun je ze mooi de hele tijd volgen. En ja hoor Bo tussen de schapen maar die durfde niet weer terug want er zat stroom op de draden. Dus Roelof-jan heeft haar bij de nekvel gepakt en er over heen getild. Maar Emma die moest natuurlijk ook even bij de schapen in het land kijken maar die geeft nergens om en ging zelf tussen de draden door. Gelukkig gingen ze niet achter de schapen aan anders was de ramp niet te overzien. En luisteren ho maar ook niet naar Cesar. Nu hoor ik wel vaker dat als je meerdere honden hebt ze nooit allemaal los moet laten. Maar ze doen nooit andere honden wat en blijven altijd bij mij. Dus die droom is voorbij. De volgende keer gaan ze aan de riem en er mag één los. Gisteravond dacht ik van nu moet Emma wel moe zijn maar de dekbed in de bench en de hoeslaken moesten nog even kapot. De bench gaat nooit op slot ze liggen er allemaal graag in, maar Emma de holigan moet wat vernielen. Vandaag moest ik weg en heb Emma maar mee genomen. Anders had ze waarschijnlijk de gang gesloopt. En het was zo koud dat ik de deur open had zodat de honden konden kiezen of naar binnen of naar buiten. Gelukkig weet ik uit ervaring dat deze periode ook weer voor bij gaat. Maar ze is zo lief en gaat natuurlijk nooit weg.
Zijn de Leonbergers allemaal zo als ze jong zijn?
nee, echt niet
Buzz is een kei in kiezels en stenen kauwen en doorslikken wat een ritmisch geluid geeft bij het weer uitpoepen. Sokken smaken geweldig, echt, hij haalt ze graag uit de wasmand. Kinderspeelgoed, heeeerlijk. Vooral popjes van kleine meisjes zijn jummie. Klei, papier, stukjes plastic, altijd meteen opeten als het van de tafel valt, stel je voor dat het voedzaam is. Koeien, das toch om op te jagen 🙁
En dan krijgt meneer een keer ander vlees dan ahv, nou echt niet eten!!! Dan verhongert hij liever. Verwend ding maar…………zooooo lief en echt onze grootste vriend van de kids. Onze buzzie
Wij zouden willen dat we konden zeggen: “Dat doet die van ons nooit, ook nooit gedaan”!, maar helaas……
Twee bankkussens, 2 matrassen, vloerbedekking, elke keer als we thuiskwamen keken we eerst door het raam om te zien wat de toestand van de benedenverdieping was. Het is rustiger, Elwood is nu 2 jaar, maar het gulzige drinken als we niet op tijd roepen dat ie moet stoppen en daarna lekker over zijn nek gaan op je pas schone dekbedovertrek is toch best wel eens een keer vervelend. Maar ja, hij is zo’n lekker ding, dus dan vergeet je het weer, …….tot de volgende keer.
Verkocht Hettie !!!! Ach nee, hebben wij geen ruimte voor, anders was Emma hier natuurlijk van harte welkom geweest. Laatste verhalen van Emma, Julius en Eros. Gelukkig hebben jullie allemaal hoop op betere tijden. Ik wil jullie niet ontmoedigen, maar het gaat niet altijd over. Onze Amor, inmiddels 7 jaar en zusje van clown Angel hebben we bij de gemeente in dienst als straatveger. Ze vindt het nodig om alle takjes en andere troep te vermalen om deze later als “poep” weer af te scheiden. Ook mos tussen de tegels is niet meer te vinden als Amor langs is geweest. Haar favoriet: papieren zakdoekjes, het liefst flink gebruikt, hetgeen de laatste tijd, met de griep wijd verspreid, ruim voor handen is op straat. Het gevolg van het geheel is dat zo zo eens in de paar maanden een dag beroerd is en op een gegeven moment alles wat niet verwerkt kon worden weer uitspuugd. Meestal in de keuken of ’s nachts in haar mand. :-). Verder hebben we nog onze Chira uit het C-nest. Zij werkt ook bij de gemeentereiniging en is op haar best bij het opruimen van takken. Van kleinste takje tot flinke takken tot zo’n 15 cm doorsnee worden meegesleept naar huis. Gelukkig doet ze er thuis aangekomen steeds gemakkelijk afstand van. Alleen komt onze groene kliko regelmatig ruimte tekort.
Verder zijn het echte lieverds, tot ze een kat zien, dan willen ze graag een sprintje trekken om het arme beest op te jagen. Vanmorgen ging Ine als gevolg van een te laat opgemerkte kat ook nog een ongepland ommetje maken door de tuinen in de buurt :-)).
Je ziet het, alle Toogwijkjes zijn lief, aanhankelijk, altijd vrolijk, gek op eten ………. en soms duiveltjes die hun hele omgeving naar eigen inzicht aanpassen.
Sterkte allemaal !!!! en een poot van Amor en Chira
Nantko en Ine uit Delfzijl
Hoi Hettie, ik kom niet meer bij na het lezen van je stukje en ik zie dat hoofd van “Sesar” voor me haha, maar oh oh oh wat herkenbaar, hoevaak ik al niet gezegd heb dat we Toni op marktplaats zetten……
groetjes Marianne